هدایت به بالا

سلام امام حسین

سلام آقای من

این ماه، ماه محرمه...

نمی دونم اون بالا ها، پیش خدا، چه خبره

 اما من

این پایین پایینا

از دل خودم یه جورایی خبر دارم

می دونم که خیلی تغییر کردم و دیگه اون دختر قبلی نیستم

حالا دیگه یه هدف بزرگ دارم و قبلش یه قول و قرارهایی با خدا گذاشتم

سال های پیش، فقط به عشق دسته و سینه زدن و عذاداری و اون جوی که داشت

      مردم که توی خیابونا جمع می شدن

            لباس های مشکی و زنجیرزنی ها

می اومدم توی خیابون. یک سر خیالم اون جا بود و یک سرش جای دیگه.

اما حالا فرق کردم و اگه این یه تغییر مثبته، خدارو صد هزار بار شکر می کنم

قبلا برات گریه نمی کردم

چون نمی شناختمت اقا

فقط واسه دردای خودم گریه می کردم اما حالا...

خیلی مخلصتیم

حالا انگار احساس می کنم اون قدرا هم برام غریبه نیستی

می تونم نه به اندازه مرگ کسی که مثل پدر یا برادر یا حتی سرورمه

بلکه به اندازه ی مرگ کسی که همه ی زندگیمه ناراحت بشم برای شهادت کسی که معنای کامل" انسانیت" بود.

کسی که باید زندگیشو الگوی خودمون قرار بدیم و به جای این که فکر این باشیم که رنگ لباس و مدل ارایش امروزمون با دیروز فرق کنه، اعمال امروزمون با دیروز فرق کنه. یاد بگیریم که وفاداری این نیست که دو تا برادر هر شش ماه یه بار به هم زنگ بزنن. وفاداری رو حضرت عباس بهمون نشون داده.

تک تک صحنه های کربلا برامون تداعی گر نحوه ی درست زندگی کردنه.

خجالت می کشم از خودم که وجود دارم و زندگی می کنم و این قدر اب رو حروم می کنم اما یا حسین(ع)، تنها ابی که به همراه داشتی قطره های اشک بود.

منی که تا خورشید غروب نکنه و هوا گرگ و میش نشه، به خودم زحمت نمیدم پاشم و برم نماز ظهرمو بخونم اما سرورم، عزیزم، امامم، فدایی همین نماز ظهری شد که می خواست اونو اول وقت بخونه. زیر اون افتاب داغ. کنار اون همه گرگ گرسنه.

یا حسین(ع)

چقدر غریبی رو زمین

کاش می شد همه ی وجودمو، جونمو، روحمو بدم و بشم یه قطره ی اب. که نبینم این قدر تشنگی کشیدی

کاش می شد زندگیمو بدم و بتونم یه ذره از دردهاتو کم کنم

کاش می شد نباشمو نبینم علی اصغرت جلوی چشمات پر پر میشه.

کاش می شد زندگیمو فدا کنم و نبینم که عزیزانت جلوی چشمات تیکه تیکه میشن

امام حسین

خجالت زده ام

حاجتامو ازت نمی خوام چون هنوز یه قطره اشک هم برات نریختم

اما بدون که حاضرم فدای خاک زیرپات بشم و جونمو بدم برای دوباره لبخند زدنت

شاید اگه توی میدون جنگ بودم اینارو نمی گفتم

شاید میذاشتم و میرفتم

اما فقط می دونم که از صمیم قلبم دوستت دارم

و از تو فقط همین عشق رو می خوام که برام بزرگ ترین هدیه است.

یا امام حسین(ع).

نظرات شما عزیزان:

baran

ساعت0:28---6 آذر 1392

[وب سایت]

وای چ وبت نازههههههه...



تبادل لینک کنیم؟
پاسخ:باشه:)

احسان

ساعت22:03---26 آبان 1392

[وب سایت]

اپم بیاگله

احسان

ساعت22:18---25 آبان 1392

[وب سایت]

اپم بیا

احسان

ساعت19:00---23 آبان 1392

[وب سایت]

اپم بیا

احسان

ساعت0:03---22 آبان 1392

[وب سایت]

قشنگ بود مرسی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: